август 1977.

Наше летовање се нешто није поклопило са ћалетовим годишњим, па сам био неко време сам код куће. Она је, наравно, редовно долазила, па бисмо ишли на базен. Успут нам је пало на ум, а некако смо и успели да изведемо, да оборимо каменове од ивичњака. Што је било прилично зајебано, то камење је бар 15цм изнад асфалта, а испод двапут толико. А од алата смо имали само ашов и импровизован пајсер. Два поподнева смо то радили, цркли ко коњи, али смо успели. Те тако улазак и излазак на навоз неће бити баш увек ризичан по издувни лонац на шкодилаку.

Једне од тих вечери су навратили и Лоба и Гита, мислим само на пиво. Ако се добро сећам.

Моји су били, мало је рећи, изненађени. Очекивали су свашта, само то не.


Спомиње се: Маргита Гунароши (Гита), Слободан Шумић (Лоба), шкодилак, на енглеском