Сто година другар са Аџом и Закетом, акустична сцена средине седамдесетих. Онда је нестао на неко време и вратио се као љути рокер али опичен сатиричном чарапом, са апсурдним и ишчашеним стиховима, зајебава све живо. Уме да пева итекако и добар је на гитари, али често намерно фалшује, некад јако некад помало... Али кад чујеш да петнаести пут (током година) пева исту ствар и да сваки пут једнако фалшује на истим местима, овде четврт тона тамо пола... онда видиш колико је то предумишљено. И не свира усну хармонику него дува у тикву. И удара у дромбуљу.