Amerikanci su opsednuti dijetama, jerbo su mnogi debeli, pa zato na ambalaži od svake namirnice (a nema ih bez ambalaže) stoje tzv. "prehrambene činjenice", odnosno šta tačno sadrži jedna porcija (*). Porcija je izražena koristeći lokalne mere - kašike, kašičice, šolje - a sadržaj u kalorijama (posebno kalorije iz masnoće), gramima, miligramima i procentima od dnevnih potreba, baždareno prema ishrani od 2000 kalorija dnevno. Navode sadržaj masti, natrijuma (koji se u engleskom uporno zove sodijum jer je prvi put nađen u sodi, kao što se kalijum zove potasijum jer je nađen u potaši), ugljenih hidrata i belančevina.

Događa se da i te "činjenice" baš nemaju previše smisla - vidi sliku, pa se počeši po glavi... Jer je industrija izlobirala da se može zaokruživati naniže, pa ako nečeg ima 0,9%, to se piše kao nula. Ili se smanji porcija taman toliko da jedna porcija daje manje od 1% dnevnih potreba nečega, dakle nula.

(*) Nikad, ali baš nikad ne napišu koliko čega ima. Sastav? Samo nabroje...

I, druga slika, iz 2009, kiseli krastavci (aka dill, dakle mirođija): soli taman za 9% dnevnih potreba... ali to je po posluženju (serving... ajde, po dozi) koja je, pazi sad, četvrt krastavca. Ostalog što je, kao, nezdravo, sadrži 0% - opet zato što četvrt krastavca sadrži manje od 1% dnevnih potreba.