Парада бродомоделара, савезно такмичење у Охриду 1970.
Звало би се клуб или кружок негде другде. Група ђака, углавном у основној школи (средње нису имале ни времена ни пара за толике ваннаставне активности), где се учило преко и мимо градива. Змај је у том смислу био богат - осим секција за скоро све предмете, било је доста техничких (бродо и авио моделари, електротехничка, радиоаматери, фото) а и уметничких (ликовна, вајарска, хор, оркестар хармоника, па чак и нека ритмика, што је више као неки упрошћени балет). Моделари су правили баш озбиљне макете, са сићушним електромоторима, па и бензинским, даљински на џојстике (еј бре, још пре 1970.) А онда су још била организована такмичења (техничари сви заједно, под окриљем Народне технике) све до савезног нивоа.
Био сам у математичкој две године, вајарској (и направио пар ствари, које су стајале по кући годинама, уредно испечена глина), свирао хармонику у оркестру од шестог разреда до ваљда пред крај, био у фото секцији а последње две године био у кино секцији од оснивања.
Касније, као професор, сам основао рачунарску секцију (у машинској, 1984-86), а и био сам пар пута у жирију, пошто се моји нису такмичили (биће 1985, можда 1984.).
Парола "техника народу" се узимала за озбиљно доста дуго, и то сипање пара у техничко образовање кроз школе се дебело исплатило. Многи су клинци својим рукама испипали ту технику, научили да се сналазе са алатом, неки и наставили школовање на ту страну. Пола кинематографије потиче из кино секција.